- Robert-Jan Kanis -
Overdag klusjesman in Agnietenhof, ’s avonds gitarist bij Blue Grass Boogiemen
Robert-Jan Kanis is ruim twee jaar huismeester van Agnietenhof. Hij verzorgt een paar dagen per week allerlei klussen in en om de schouwburg. Een droom (bij)baan, want zijn leven draait vooral om muziek. Als 7-jarig jongetje ontstond de droom: leven van muziek. En dat is gelukt. Al 29 jaar is hij vast onderdeel van Blue Grass Boogiemen.
Waar komt je liefde voor muziek vandaan?
“Het begon allemaal met Elvis. Als jongetje van 7 hoorde ik over zijn overlijden en vroeg wie dat was. Ik ben toen verder in zijn leven en muziek gedoken. Dan kom je ook zijn muzikale invloeden tegen zoals country, maar ook bluegrass. Dat was het begin voor mij.”
Bluegrass, wat is dat eigenlijk?
“Het is traditionele Amerikaanse folkmuziek. Het ontstaan ligt bij Schots-Ierse immigranten die met hun volksmelodieën en fiddle (viool) naar het beloofde land vertrokken. Daar kwamen ze de Afro-Amerikanen tegen met hun muziek en een instrument dat lijkt op de banjo. Deze muziek samengevoegd noemen we nu ‘old time’-muziek. De architect van de bluegrass is uiteindelijk Bill Monroe. Hij heeft verschillende muziekinstrumenten bij elkaar gevoegd, zoals mandoline, fiddle en de vijfsnarige banjo. Zo ontstond de blauwdruk voor het genre bluegrass.”
En waarom die naam?
“Bill Monroe kwam uit de staat Kentucky. In Amerika heeft elke staat een bijnaam. Kentucky is de ‘Blue Grass State’ omdat het gras dat daar groeit een blauwe gloed
heeft. Hij vernoemde zijn band naar deze staat: The Blue Grass Boys. Leuk weetje trouwens: dat type gras heet van oorsprong Dutch Grass.”
Hoe ben je in Blue Grass Boogiemen terechtgekomen?
“Ik heb nooit echt gitaarles gehad of noten leren lezen. Iemand uit de buurt met ervaring coachte me en leerde mij tweestemmig zingen. Op de middelbare school zat
ik in een popbandje. Toen dat ophield, nam ik me voor alleen nog maar muziek te maken die ik zelf leuk vind en met mensen die ik leuk vind. Met een goede vriend
begon ik een Rockabilly bandje. Daarmee hebben we door Europa getrokken. Daarna vroeg een andere band ‘De Hillbilly Boogiemen’ mij om aan te sluiten, omdat hun gitarist wegging. Die band werd later Blue Grass Boogiemen. Inmiddels speel ik al 29 jaar in de band.”
Wat was de meest indrukwekkende waar je tot nu toe hebt gespeeld?
“Onze tours door Amerika waren echt een jongensdroom. Maar er zijn veel andere momenten waarvan ik ook kippenvel kreeg hoor, zoals spelen met
Freek de Jonge in Carré. Of de eerste keer Lowlands. Ik weet nog dat we gingen soundchecken in een lege tent. Na het omkleden en wat drinken, werden we aangekondigd. We liepen op en zagen een ramvolle tent... Wat een hype ineens. We waren echt onder de indruk!”
Welke optredens geven jou de meeste energie?
“We spelen op festivals van groot tot klein maar ook in theaters, geven luisterconcerten in kerken, treden op in popzalen. Tegenwoordig hebben we zo’n 80-90
optredens per jaar. Bij ons moet de heftigheid echt helemaal uit onszelf en ons instrument komen. Wij spelen sneller dan de snelste speedmetal band, zonder pedalen of
andere trucjes. Muziek is energieoverdracht. Dat is wat me nog steeds aanspreekt.”
Meer info & tickets: Tim Knol & Blue Grass Boogiemen | do 27 februari >